Klein verslag: Een avond met Lou Reed

OOp pakjesavond, de vijfde december van 2007, ging in een huis aan de rand van het Westland de telefoon. De pakjes van de kinderen waren net uitgepakt. Rob Hogendoorn nam op. ‘Lou here,’ zei een stem aan de andere kant van de lijn. Lou was Lou Reed.

Vijftien minuten duurde het gesprek tussen Lou Reed en de man die van zichzelf zegt dat hij een huis-, tuin- en keukenleven leidt. Het was een kennismakingsgesprek en ging over alledaagse zaken. Over de kinderen, over het dorp waarin Rob Hogendoorn woonde. Aan het eind ervan hoorde Hogendoorn een andere stem zeggen: ‘Rob, you’re in.’ Het bleek de stem van Reeds meeluisterende manager Tom
Sarig.

Enige weken later zat Rob Hogendoorn naast Lou Reed op een podium in New York, om met hem vijf kwartier lang een openbaar gesprek te voeren over muziek, tai chi en meditatie en de effecten op het brein. Een huis-, tuin- en keukenman in een fleecetrui.

Het gesprek werd gefilmd.

Het is nu te zien op YouTube.

“Ik ben een onafhankelijk onderzoeker en publicist”, zei Hogendoorn toen ik hem gisteren belde. “Ik onderzoek de intellectuele en filosofische dynamiek van de gesprekken die de Dalai Lama voerde met westerse wetenschappers.” Hogendoorn was door een Amerikaanse hoogleraar bij Lou Reed aanbevolen als de meest geschikte man om dit openbare gesprek met Reed te voeren.

“De middag voor het optreden spraken we af in een buurtkroeg in New York. Er was verder niemand. Lou droeg bij binnenkomst een
Siberische ijsmust ‘You must be Rob’, zei hij. We spraken vier, vijf uur lang over van alles, maar vooral over het Tibetaans boeddhisme, want daar kon ik veel over vertellen. De sfeer was die van twee mensen die een liefhebberij delen. Het gesprek die avond in die zaal met driehonderd toeschouwers ging op dezelfde toon. Ik stond zelf voor het eerst van mijn leven op een podium. Had ook nooit eerder via een microfoon gesproken.” Geen spoor van zenuwen. Lou Reed had net een album gemaakt met meditatiemuziek: ‘Hudson River Wind Meditations’. Muziek die Hogendoorn kende en al veel via zijn iPod beluisterde. ‘Maar ik heb de muziek gemaakt voor speakers,’ zei Reed tegen hem. ‘Alleen via speakers werken de lage tonen.’ Dus kocht Hogendoorn de cd. En hoorde het verschil.

Lou Reed beoefende, zei hij, al 25 jaar tai chi. “Waarom?” vroeg Hogendoorn. Reed: “Ik wilde iets anders dan almaar in een tredmolen achter een wortel aan lopen.” Hij had ook een lama die hij vereerde: Mingyur Rinpoche.

Zulke dingen zei Lou Reed in een kalme toon, naast die rustig knikkende Hollander.

“Na afloop ging ik met Lou en zijn vrouw Laurie Anderson eten in een restaurant. We hielden daarna contact via de mail en sms. Later dat jaar zag ik Lou en Laurie terug bij haar concert in Groningen. Lou regelde voor mij een stoel naast hem in de zaal.”

Hogendoorn verzuchtte: “Lou wordt nogal eens opgehangen aan een beeld van dertig, veertig jaar geleden, toen hij verslaafd was aan
drugs. In feite leefde de man sinds begin jaren ’80 zo’n beetje als een monnik.”

Dagblad Trouw, 14 november 2013, p. 2